Verbum

буй ​¹, буя́, М на буі́; мн. буі́, буёў; м.

Высокае, адкрытае з усіх бакоў для ветру месца. Гэта быў даволі высокі буй, парослы верасам і дробным сасоннічкам. Броўка. Але ляжаць за сумётамі было зацішней і ўтульней, чым на буі. Грахоўскі.

буй ​², бу́я, М на буі́; мн. буі́, буёў; м.

Сігнальны паплавок на рацэ, возеры, у бухце для абазначэння мелі, месца рыбацкай сеці і пад.

[Гал. boei.]

бу́йвал, ‑а, м.

Буйная жвачная жывёліна атрада парнакапытных (свойская і дзікая) з грузным тулавам і кароткай шыяй. Коркія загнаў буйвала ў загарадку і ўзяўся там нешта майстраваць. Самуйлёнак.

бу́йвалаў, ‑лава.

Які мае адносіны да буйвала, належыць яму. Буйвалаў рог. Буйвалавы ногі.

бу́йваліца, ‑ы, ж.

Самка буйвала.

буйваляня́ і буйвалянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіця буйваліцы.

буймі́на, ‑ы, ж.

Адна- або шматгадовая травяністая расліна сямейства крыжакветных.

бу́йна, прысл.

1. Прысл. да буйны́ (у 2, 6 і 9 знач).

2. Многа, шмат, багата. І здаецца, гэтая буйна ўсыпаная светлымі зорамі дарога кіравалася, плыла на край свету і недзе ў канцы яе стаяла Валя. Адамчык.

3. Урадліва, пышна (пра расліны). Усё буйна красавала, — і на палях, і на лугах, і ў лясах. Якімовіч.

буйна...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «буйны́», напрыклад: буйнаплодны, буйнапанельны.

буйнабло́чны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з выкарыстаннем буйных блокаў. Буйнаблочнае будаўніцтва. // Які складаецца з буйных блокаў. Буйнаблочны будынак.

буйнагабары́тны, ‑ая, ‑ае.

Буйных памераў. Буйнагабарытныя дэталі.