атла́нт, ‑а,
1. Мужчынская статуя, якая падтрымлівае перакрыцце будынка, порціка і звычайна прыстаўляецца да сцяны або калоны.
2. Першы шыйны пазванок у вышэйшых пазванковых.
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuа́тлас, ‑а,
Зборнік геаграфічных, гістарычных і інш. карт, а таксама табліц, малюнкаў, чарцяжоў, схем і пад.
[Паводле імя міфічнага велікана Атланта (грэч. Atlas).]
атла́с, ‑у,
Тканіна з гладкім, бліскучым правым бокам.
[Араб. atlas — гладкі, малакаштоўны — пра шоўк.]
атла́сісты, ‑ая, ‑ае.
Гладкі, бліскучы, падобны на атлас.
атла́сны, ‑ая, ‑ае.
Які мае ўласцівасці атласу.
а́тласны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да атласа.
атле́т, ‑а,
1. Спартсмен, які займаецца атлетыкай.
2. Чалавек моцнага складу і вялікай фізічнай сілы.
[Ад грэч. athletes — барэц, асілак.]
атлеты́зм, ‑у,
Добра развітыя фізічныя якасці спартсмена; накіраванасць трэніровак на развіццё такіх якасцей.
атле́тыка, ‑і,
Сістэма гімнастычных практыкаванняў, якія развіваюць сілу, спрыт, вынослівасць.
•••
атлеты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае дачыненне да атлетыкі.
2. Які мае дачыненне да атлета; уласцівы атлету.
атлёт, ‑а,
атлумі́ць, атлумлю, атлуміш, атлуміць;