атлумі́ць, атлумлю, атлуміш, атлуміць; зак., чаго-што.
Разм. Затуманіць шумам, крыкам; адурманіць; збіць з толку, з тропу, з панталыку. Атлуміць галаву.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)