Verbum

ледако́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ледакола. Ледакольны флот. // Які з’яўляецца ледаколам. Ледакольныя судны.

ледало́м, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Тое, што і ледаход. Спяшалася вясна. Бухаў за дзвінскімі перакатамі .. ледалом. Лукша.

2. ‑а. Тое, што і ледарэз (у 2 знач.).

ледало́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ледалому, ледалома.

ледарэ́з, ‑а, м.

1. Судна, прызначанае для плавання ў бітых ільдах; ледакол.

2. Прыстасаванне каля мастоў, плацін і пад., аб якое разбіваецца лёд у час крыгаходу. Удалечыні з-пад вады тырчалі вострыя пікі ледарэзаў, а між іх у вадзе ляжала ўзарваная маставая ферма. Асіпенка.

ледарэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ледарэза. Ледарэзная частка маставога быка. // Звязаны з ломкай лёду, з пракладваннем шляху сярод ільдоў. Ледарэзны параход.

ледасе́к, ‑а, м.

Род тапара, кіркі, прызначаны для высякання прыступак у лёдзе пры ўзыходжанні на горы.

ледаскі́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Адтуліна ў плаціне для скідання лёду ў час ледаходу.

ледаспу́ск, ‑а, м.

Спец. Збудаванне ў гідравузлах для выдалення лёду перад плацінай.

ледаста́ў, ‑таву, м.

Замярзанне рэк, утварэнне суцэльнага нерухомага ледзянога покрыва; перыяд, у час якога назіраецца такое покрыза на рацэ, возеры, вадасховішчы. — Да вайны каля .. дуба стаяў курэнь, і ў ім з самай вясны аж да ледаставу жыў адзінокі бакеншчык. Краўчанка.

ледасхо́вішча, ‑а, н.

Сховішча для лёду.