усёба́чны, ‑ая, ‑ае.
Кніжн. Тое, што і усёвідушчы.
усёве́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Разм. Чалавек, які лічыць сябе дасведчаным ва ўсім. — Іх [зернесушылкі] на цалінныя землі адправяць, — паведаміў усёвед Толя, павярнуўшы рыжую галаву. Даніленка.
усёве́данне, ‑я, н.
Кніжн. Веданне ўсяго, здольнасць пранікнуць ва ўсе тайны.
усёве́дны, ‑ая, ‑ае.
Іран. Які ўсё ведае, азнаёмлены з усім.
усёвіду́шчы, ‑ая, ‑ае.
Кніжн. Які бачыць усё. Усёвідушчае вока.
усёдарава́льны, ‑ая, ‑ае.
Які даруе ўсё, усім. Якія б усёдаравальныя і добрыя мы ні былі, у імя справядлівасці павінны сказаць, што раманы .. [«Людзі на балоце» І. Мележа і «Даль палявая» Т. Хадкевіча] па сваіх ідэйна-мастацкіх якасцях не раўназначныя. Шкраба.
усёдарава́нне, ‑я, н.
Дараванне ўсяго і ўсім. Але і ва ўсёй сваёй творчасці, і ў апавяданні «Глядзіце на траву» ў прыватнасці, аўтар, зразумела, далёкі ад усёдаравання. Бугаёў.
усёе́дны, ‑ая, ‑ае.
Які ўжывае самую разнастайную ежу. Усёедная жывёліна.
усёзна́йка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑пайцы, Т ‑ай (‑аю), ж.
Разм. іран. Чалавек, які лічыць, што ён усё ведае. Калі Кляпнёў выпіў чарку, другую і ўвайшоў у сваю натуральную ролю ўсёзнайкі і балбатуна, Іван Васільевіч раптам ціхенька войкнуў і схапіўся за сэрца. Шамякін.