Verbum

мета́н, ‑у, м.

Газ, які атрымліваецца ў выніку злучэння вугляроду з вадародам.

[Фр. méthane.]

мета́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да метану.

метанімі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да метаніміі.

метані́мія, ‑і, ж.

Перанясенне назвы з аднаго прадмета на другі на падставе сталай сувязі паміж імі, напрыклад: «прачытаў Коласа» замест «прачытаў творы Коласа».

[Грэч. metonymia — перайменаванне.]

метаста́з, ‑у, м.

1. Перамяшчэнне ўзбуджальніка хваробы ў арганізме з аднаго месца на другое.

2. Месца захворвання, якое ўзнікла ў выніку перамяшчэння такога ўзбуджальніка.

[Ад грэч. metastasis — перамяшчэнне.]

метастаты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да метастазу, звязаны з метастазам. Метастатычны рак страўніка.

метатэ́за, ‑ы, ж.

Спец. Міжвольная перастаноўка двух суседніх гукаў або складоў у слове.

[Ад грэч. metathesis — перастаноўка.]

мета́фара, ‑ы, ж.

Ужыванне слова або выразу ў пераносным значэнні, заснаванае на падабенстве або параўнанні, напрыклад: «плач ветру», «гоман лесу».

[Ад грэч. metaphora — перанос.]

метафарызава́цца, ‑зуецца; незак.

Станавіцца, рабіцца метафарай.

метафарызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Стварыць (ствараць) слоўны вобраз пры дапамозе метафары.