аздараўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да аздаравіць.
аздо́ба, ‑ы, ж.
Тое, што ўпрыгожвае, аздабляе што‑н. Стракатая аздоба вітрын. □ Асаблівай аздобай вучнёўскай калоны былі дошкі транспарантаў. Навуменка. Малаважная тэма так і астанецца малаважнай, якімі б літаратурнымі аздобамі яе ні ўпрыгожвалі. Скрыган.
аздо́біна, ‑ы, ж.
Разм. лаянк. Пра няўдалага, дурнога чалавека.
аздо́біцца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; зак.
Упрыгожыцца, прыбрацца, набыць прыемны выгляд. [Яблыня].. налілася вясновым сокам, набрыняла пупышкамі, распусціла маленькія лісточкі і нават ледзь-ледзь аздобілася ў белую квецень. М. Ткачоў.
аздо́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго-што.
Упрыгожыць, надаць прыемны выгляд. Аздобіць сцены мазаікай. □ Даніла Саротнік стаў ля.. [дзяўчат], і хутка яго юнацкі басок аздобіў песню мужчынскім голасам. Чарнышэвіч. Шукаем, творым мы багацце ўпарта на полі, у горах, дзе хто мае змогу, каб ім аздобіць сонечнае заўтра. Дубоўка. Прарэзала неба вясёлка дугой, Аздобіла далі красою сваёй. Журба. // перан. Зрабіць больш поўным, багатым на ўнутраны змест. Казку дзіўную чуў у юнацтве: Некі волат, ці то чарадзей, Стагоддзі правёў у бунтарстве, Каб аздобіць шчасцем людзей. Чарот.
аздо́блены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад аздобіць.
аздо́блівацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да аздобіцца.
2. Зал. да аздобліваць.
аздо́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да аздобіць.
аздо́бны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да аздобы, служыць для аздобы. Паўшаўковы аздобны шнур. Аздобны цэх. Аздобныя работы.
азеляне́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. азеляняць — азеляніць.