Verbum

стра́ўліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. страўліваць ​¹ — стравіць ​¹.

стра́ўлівацца ​¹, ‑аецца; незак.

Зал. да страўліваць ​¹.

стра́ўлівацца ​², ‑аецца; незак.

1. Незак. да стравіцца.

2. Зал. да страўліваць ​².

стра́ўліваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да стравіць ​¹.

стра́ўліваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да стравіць ​².

страўля́цца ​¹, ‑яецца; незак.

Зал. да страўляць ​¹.

страўля́цца ​², ‑яецца; незак.

1. Незак. да стравіцца.

2. Зал. да страўляць ​².

страўля́ць ​¹, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да стравіць ​¹.

страўля́ць ​², ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да стравіць ​².

стра́ўнік, ‑а, м.

Орган стрававання чалавека і жывёл. Здаровы страўнік. Язва страўніка.

стра́ўнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да страўніка. Страўнікавы сок. Страўнікавыя залозы. // Які прызначаны, служыць для лячэння страўніка. Страўнікавыя кроплі.

стра́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які страўляецца, ператраўляецца.

страфа́, ‑ы́; мн. стро́фы (з ліч. 2, 3, 4 страфы́), строф; ж.

У вершаскладанні — інтанацыйна-сэнсавае аб’яднанне некалькіх вершаваных радкоў, звязаных рыфмамі ці клаўзуламі. Байка [Багушэвіча] складаецца з чатырохрадковых строф з перакрыжаванай рыфмоўкай. Казека. // Адносна закончаная частка вершаванага твора. Я ні сабе, ні другу дараваць Больш не магу страфы ніводнай дрэннай. Панчанка. І Сцёпка стаў сам дэкламаваць некаторыя строфы, адступаючы ад тэксту. Колас. Строфы Купалы даводзілася сустракаць нават на сценах камер многіх астрогаў, куды толькі траплялі беларускія рэвалюцыянер ы. Таўлай.

[Грэч. strophē — кружэнне, абарот.]

страфа́нт, ‑у, ДМ ‑нце, м.

1. Трапічныя ліяны, а таксама кусты, з насення якіх здабываюць страфанцін.

2. Настойка з насення гэтых раслін, якая выкарыстоўваецца як лекавы сродак пры некаторых захворваннях сэрца.

[Ад грэч. strophē — кружэнне, абарот і anthos — кветка.]