Verbum

контрразве́дчык, ‑а, м.

Работнік контрразведкі.

контррэвалюцы́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць контррэвалюцыйнага.

контррэвалюцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Варожы рэвалюцыі, накіраваны супраць рэвалюцыі. Контррэвалюцыйны мяцеж. Контррэвалюцыйныя сілы.

контррэвалю́цыя, ‑і, ж.

Рэакцыйная барацьба звергнутых эксплуататарскіх класаў супроць рэвалюцыйнага народа і створанага рэвалюцыяй новага дзяржаўнага ладу за аднаўленне ранейшых парадкаў, а таксама ўдзельнікі гэтай барацьбы. Унутраная контррэвалюцыя. Разграміць контррэвалюцыю.

[Фр. contre-révolution.]

контррэвалюцыяне́р, ‑а, м.

Прыхільна, удзельнік контррэвалюцыі.

контррэвалюцыяне́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да контррэвалюцыянер.

контруда́р, ‑у, м.

Адказ ударам на ўдар (у ваенных дзеяннях, у палітычнай барацьбе і пад.). Нам далі задачу: прарвацца на станцыю і ўсімі спосабамі, якія ў нас ёсць, паралізаваць контрудар, каб потым адразу ж наша дывізія пайшла ў наступленне. Ракітны.

контрфо́рс, ‑а, м.

Вертыкальны выступ, рабро ў сцяне, плаціне і пад. для павышэння яе ўстойлівасці.

[Фр. contre-force — процідзейная сіла.]

контр-адміра́л, ‑а, м.

Першае (малодшае) воінскае адміральскае званне. // Асоба, якая мае гэта званне.

контр-адміра́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да контр-адмірала, належыць яму. Контр-адміральскае званне. Контр-адміральскія пагоны.