Verbum

стопяцідзесяціго́ддзе, ‑я, н.

1. Прамежак часу ў сто пяцьдзесят гадоў. Мінулае стопяцідзесяцігоддзе.

2. Гадавіна чаго‑н., што адбылося ці пачалося сто пяцьдзесят гадоў таму назад. Стопяцідзесяцігоддзе заснавання горада.

стоп-ка́др, ‑а, м.

У кінематаграфіі — прыём, калі відарыс на экране на працягу некалькіх секунд затрымліваецца і даецца як фотаздымак якога‑н. імгнення. // Кадр з такім відарысам. Фільм канчаецца цікавым стоп-кадрам.

стоп-кра́н, ‑а, м.

Тормазны кран у вагоне, якім экстрана спыняюць поезд.

[Ад англ. stop — спыняць.]

стоп-сігна́л, ‑а, м.

Светлавы знак тармажэння, які знаходзіцца ў заднім ліхтары транспартных сродкаў.

сто́раж, ‑а, м.

1. Чалавек, які ахоўвае што‑н.; вартаўнік. [Аканом] пад’ехаў конна да ратушы, здаў каня на рукі сторажу і сам знік у ка[лі]доры. Чорны.

2. Разм. Прыстасаванне для малака, каб не набегла праз край пры кіпячэнні.

сто́рапу, прысл.

Абл. Разгубіўшыся. Спачатку, сторапу, нічога і не заўважыў. Чорны.

сто́рна, нескл., н.

Спец. Запіс у бухгалтарскіх кнігах, які выпраўляе папярэдні памылковы запіс.

[Ад іт. storno — перавод рахунку.]

сторублёвы, ‑ая, ‑ае.

1. Вартасцю, коштам у сто рублёў. Сторублёвы касцюм.

2. Сумай, размерам у сто рублёў. Сторублёвая прэмія.

сторублёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Р мн. ‑лёвак; ж.

Разм. Грашовы знак вартасцю ў сто рублёў. Сцяпанкіна разгарнула .. [паперку] і вачам не паверыла. Гэта была сторублёўка. Кавалёў.

сто́рцінг, ‑а, м.

Парламент Нарвегіі.

[Нарв. storting.]