Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

фане́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фанеры. Фанерная фабрыка. // Зроблены з фанеры. Фанерная скрынка. Фанерны чамадан. □ Тонкая фанерная перагародка давала магчымасць пачуць кожнае слова. Пятніцкі.

фанеро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. фанераваць.

2. Фанерная абліцоўка мэблі.

фанеро́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца фанероўкай.

фанеро́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да фанероўшчык.

фане́ршчык, ‑а, м.

Рабочы, заняты вырабам фанеры.

фане́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Гукавы лад, гукавы састаў мовы. Фанетыка беларускай мовы.

2. Раздзел мовазнаўства, які вывучае гукі ў моўным патоку, іх спалучальнасць і пазіцыйныя змяненні.

[Грэч. phōnetikē.]

фанеты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст у галіне фанетыкі.

фанеты́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да фанетыст.

фанеты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фанетыкі. Фанетычныя законы. Фанетычная транскрыпцыя. // Звязаны з гукамі мовы; гукавы. Фанетычны лад мовы. Фанетычнае пісьмо.

фа́нза, ‑ы, ж.

Сялянская хата ў Кітаі.

[Кіт.]

фанза́, ы́, ж.

Кітайская шаўковая тканіна, падобная да тафты.

[Кіт.]