Verbum

металарэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для апрацоўкі металаў рэзаннем. Металарэзныя станкі. Металарэзны інструмент.

металафі́зіка, ‑і, ДМ ‑зіцы, ж.

Навука, якая вывучае будову і ўласцівасці металаў і сплаваў, а таксама ўмовы тэрмадынамічнай раўнавагі і характар праходжання ў іх розных працэсаў (дыфузіі, фазавых ператварэнняў і г. д.).

металафо́н, ‑а, м.

Ударны музычны інструмент, які складаецца з металічных пласцінак, падабраных па гучанню ў адпаведным парадку.

[Ад грэч. metallon — метал і phōnē — гук.]

металахімі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да металахіміі.

металахі́мія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае хімічныя ўласцівасці металаў.

металёвы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і металічны. Да фарбаваных дзвярэй у калідорах былі прыбіты металёвыя дошчачкі. Бядуля. Глухі металёвы звон пранёсся ў цішыні. Краўчанка. Палоса вады з цьмяным металёвым водбліскам ляжала.., як нейкая лінія, як нейкі рубеж. Дуброўскі.

металізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад металізаваць.

2. у знач. прым. Пакрыты тонкім слоем металу.

металізава́цца, ‑зуецца; незак.

Зал. да металізаваць.

металізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Спец. Пакрыць (пакрываць) які‑н. матэрыял тонкім слоем металу, каб надаць яму пэўныя ўласцівасці.

металіза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. металізаваць.