Verbum

анані́мшчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто піша ананімкі.

анані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто займаецца ананізмам.

анані́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да ананіст.

анансава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад анансаваць.

анансава́цца, ‑суецца; незак.

Зал. да анансаваць.

анансава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак. і незак., што і аб чым.

Зрабіць (рабіць) анонс аб чым‑н., аб’явіць (аб’яўляць).

ана́пест, ‑а, М ‑сце, м.

У вершаскладанні — трохскладовая стапа з націскам на апошнім складзе, напрыклад: Нӗ кля̆ні́/цӗ мя̆не́, / Што̆ тӑк сму́т/нӑ пя̆ю́. Купала.

[Грэч. anapaistos.]

анапесты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з анапестаў. Анапестычны верш.

анарма́льны, ‑ая, ‑ае.

Які адступае ад агульнай нормы, ненармальны.

[Ад грэч. a — не і лац. normalis — нармальны.]

ана́рха-сіндыкалі́зм, ‑у, м.

Дробнабуржуазная рэакцыйная апартуністычная плынь у міжнародным прафсаюзным руху, якая лічыла сіндыкаты за адзіную мэтазгодную арганізацыю рабочых і адмаўлялася ад класавай барацьбы.