іншаве́рны, ‑ая, ‑ае.
Уст. Які прытрымліваецца іншага веравызнання. Іншаверная абшчына. Іншавернае насельніцтва.
іншаве́рскі, ‑ая, ‑ае.
Уст. Які мае адносіны да іншаверцаў, належыць ім. Іншаверская царква. Іншаверскія могілкі.
іншагаро́дні, ‑яя, ‑яе.
1. Які знаходзіцца, жыве ў іншым горадзе; які прыехаў з іншага горада. Іншагародні падпісчык. Іншагароднія спартсмены. // Пасланы ў другі горад, атрыманы з другога горада. Іншагародняя карэспандэнцыя.
2. у знач. наз. іншагаро́дні, ‑яга, м. У дарэвалюцыйнай Расіі — селянін, які жыў у казацкай станіцы, але не належаў да казачнага саслоўя.
іншаду́мец, ‑мца, м.
Той, хто думае, мысліць інакш, чым хто‑н., мае іншыя погляды, перакананні.
іншаду́мны, ‑ая, ‑ае.
Які думае, мысліць інакш, чым хто‑н.; які мае іншыя погляды, перакананні. Іншадумныя партыі. Іншадумныя члены з’езда.
іншазе́мец, ‑мца, м.
Чалавек з іншай краіны; чужаземец. Кожнаму іншаземцу, які трапляе ў Японію, мімаволі кідаюцца ў вочы шматлікія сады з карлікавых дрэў. Матрунёнак.
іншазе́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.
Жан. да іншаземец.
іншазе́мны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да іншай дзяржавы, краіны; чужаземны. Іншаземная акупацыя. Іншаземныя захопнікі. Іншаземныя звычаі. □ Многія рэчы курганнага інвентару давалі аб’ектыўную магчымасць гаварыць аб іх іншаземным паходжанні. Ліс.
іншакраі́нец, ‑нца, м.
Чужаземец, іншаземец. Першае, што заўважае іншакраінец, які ўступае на амерыканскую зямлю, — гэта рэклама. Новікаў.
іншакраі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Жан. да іншакраінец.