Verbum

ці́нькнуць, ‑не; зак.

Аднакр. да цінькаць.

ці́пачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Ласк. Курыца.

ці́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Ласк. Курыца.

ціпу́н, ‑а, м.

Хвароба птушак — храсткаваты нараст на канцы языка.

•••

Ціпун на язык каму — нядобрае нежаданне таму, хто сказаў што‑н. непрыемнае, непажаданае. [Мігуцкі:] Пакуль вы надумаецеся, дык немец сцапае вас, як курапатку. [Ганна Якаўлеўна:] Ціпун вам на язык! Крапіва.

ціпча́к, ‑у, м.

Стэпавая кармавая расліна сямейства злакавых.

ціпчако́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ціпчаку; парослы ціпчаком. У пачатку жніўня атары пераганяюць.. у ціпчаковыя стэпы. Беразняк.

ціп-ці́п, выкл.

Вокліч, якім падзываюць курэй. Прытоіцца [хітрун] за плотам, нібы цень, І ціхенька курэй прыманьвае з гарода: «Ціп-ціп! Ціп-ціп!» Корбан.

цір ​¹, ‑а, м.

Закрытае ці паўзакрытае памяшканне для вучэбнай і трэніровачнай стральбы з ручной агнястрэльнай і пнеўматычнай зброі. Вася колькі разоў страляў да гэтага з дробнакалібернай у ціры. Пальчэўскі. Страляць навучаецца ў ціры Суворавец, юны салдат. Аўрамчык.

[Фр. tir.]

цір ​², ‑у, м.

Спец. Састаў з смалы, каніфолі і інш., якім змазваюць стаячы такелаж і рангоўт на караблях.

[Гал. teer.]

цірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ціраваць.

цірава́цца, ‑руецца; незак.

Зал. да ціраваць.