Verbum

легіяне́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да легіянера, належыць яму. Легіянерская форма.

легка..., (гл. лёгка...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «лёгка...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: легкаважны, легкаплаўкі.

легкава́гавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і легкаважны (у 1 знач.).

легкава́жнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць легкаважнага. Легкаважнасць зерня.

легкава́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае нязначную ці недастатковую вагу. Легкаважны груз.

2. перан. Несур’ёзны, легкадумны, павярхоўны. У іншых выпадках паэтычнасць, не падмацаваная праўдай побыту, сюжэтам, застаецца павярхоўнай і легкаважнай. Кучар.

легкава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Даволі лёгкі.

легкаве́р’е, ‑я, н.

Празмерная даверлівасць.

легкаве́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць легкавернага; легкавер’е.

легкаве́рны, ‑ая, ‑ае.

Які верыць усяму без разбору; залішне даверлівы. Легкаверны чалавек.

легкаві́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і легкавушка. Пачуўся рокат матора з большым. Ішоў легкавік. Сабаленка.