відазмяні́ць, ‑змяню, ‑зменіш, ‑зменіць; зак., што.
Унесці якія‑н. змены ў што‑н.; перайначыць. Відазмяніць канструкцыю машыны.
відазмяня́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.
1. Незак. да відазмяніцца.
2. Зал. да відазмяняць.
відазмяня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да відазмяніць.
ві́дана,
У выразе: дзе (гэта) відана — пра што‑н. незвычайнае, якое выклікае здзіўленне або абурэнне. [Пракоп:] — Дзе гэта было відана, каб бядняцкі сын стаў гэтакім відным чалавекам. Сабаленка.
відары́с, ‑а, м.
Прадмет, знак, сімвал і пад., якія ўвасабляюць пэўную ідэю. Відарыс герба на сцягу.
відаўтварэ́нне, ‑я, н.
Працэс утварэння відаў раслін і жывёл. Тэорыя відаўтварэння.
віда́ць, у форме інф., у знач. вык.
1. Можна бачыць, разгледзець. З-пад хвой-красунь, як на далоні, Відаць і хаты і двары. Колас. Праз два маленькія акенцы дзень нясмела лез у сярэдзіну, і было відаць праз іх, як шарэла на дварэ. Чорны.
2. Можна зразумець. Сэнс байкі добра відаць.
3. Быць відавочным, вынікаць. З гэтага відаць, што... □ Гаварыў.. [Іваніцкі] шчыра, гэта відаць было з прамовы. Мурашка.
4. у знач. пабочн. Як здаецца, мабыць; напэўна. Чалавек, відаць, валодаў сабою добра. Чорны. Было ясна, што маці захварэла. І, відаць, моцна. Якімовіч.
•••
Ад зямлі не відаць — вельмі маленькага росту.
Відам не відаць — ніякіх прыкмет, нідзе не відаць.
Канца (канца-краю) не відаць (няма) — пра тое, чаго вельмі многа, што цягнецца без канца.
Па ўсім відаць; як відаць — напэўна, відавочна.
Свету (белага) не відаць — нічога не відаць (у часе мяцеліцы, завірухі).
відашука́льнік, ‑а, м.
Спец. Прыстасаванне ў фота‑, кінаапаратах для назірання за становішчам прадметаў, якія здымаюцца. Рамачны відашукальнік.
віднава́та, безас. у знач. вык.
Не зусім цёмна, крыху відно. Угары было яшчэ віднавата. Мурашка.
віднава́ты, ‑ая, ‑ае.
Не зусім цёмны, крыху светлы. Калі віднаватая ноч, то працуюць і ноччу. Кулакоўскі.