Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

антрапанімі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да антрапанімікі (антрапаніміі), звязаны з антрапанімікай (антрапаніміяй). Антрапанімічная формула. Антрапанімічны атлас.

антрапані́мія, ‑і, ж.

Спец. Сукупнасць антрапонімаў той ці іншай мовы.

антрапасо́фія, ‑і, ж.

Кніжн. Рэлігійна-містычнае вучэнне, разнавіднасць тэасофіі.

[Грэч. ánthrōpos — чалавек і sophía — мудрасць.]

антрапафа́г, ‑а, м.

Людаед.

[Грэч. anthrōpophagos.]

антрапафа́гія, ‑і, ж.

Людаедства.

[Грэч. anthrōpophagia.]

антрапацэнтры́зм, ‑у, м.

Антынавуковы, рэлігійны погляд, паводле якога чалавек з’яўляецца цэнтрам і канчатковай мэтай сусвету.

антрапацэнтры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да антрапацэнтрызму.

антрапо́іды, ‑аў; адз. антрапоід, ‑а, М ‑дзе, ж.

Чалавекападобныя малпы.

антрапо́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне антрапалогіі.

антрапо́нім, ‑а, м.

Спец. Любое ўласнае імя, якое можа мець чалавек або група людзей (асабовае імя, прозвішча, псеўданім, мянушка і пад.).

[Ад грэч. ánthrōpos — чалавек.]