ласу́ха, ‑і, ДМ ‑сусе, ж.
Жан. да ласун.
ла́сцік 1, ‑у, м.
Баваўняная тканіна з бліскучым верхам, якая ужываецца звычайна на падкладку. Паліто на ласціку.
[Ад англ. lasting — трывалы.]
ла́сцік 2, ‑у, м.
Каўчук, гума. // Разм. Гумка для сцірання напісанага.
[Ад новалац. elasticus — пругкі, эластычны.]
ла́сцікавы 1, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ласціку 1. Ласцікавы цэх. // Зроблены з ласціку. Ласцікавая падкладка.
ла́сцікавы 2, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ласціку 2. Ласцікавая вытворчасць.
ла́сы, ‑ая, ‑ае.
1. Вельмі смачны. Ласы кусок.
2. на што, да каго‑, чаго‑н. Які мае асаблівую цягу да каго‑, чаго‑н.; прагны, сквапны. Жвавы, гладкі конік рупліва перабіраў нагамі і весела ёкаў: відаць, не толькі сенам кормлены, але і да аўса ласы. Новікаў. Ласы на чужыя прыпасы. Прыказка. // Разм. Які выражае ахвоту, захапленне, прагнасць; ахвочы. Гаспадар .. таксама меў ласае вока на дачку пана каморніка. Колас.
ласьён, ‑у, м.
Касметычны гігіенічны сродак для догляду скуры твару.
[Фр. lotion ад лац. lotio — мыццё.]
ласяня́ і ласянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.
Дзіцяня ласіхі.
лася́ціна, ‑ы, ж.
Мяса лася як ежа. Давялося пакаштаваць ласяціны.
лат, ‑а, М лаце, м.
Гіст. Грашовая адзінка ў Латвіі (1922–40 гг.).
[Латыш. lats.]
ла́та 1, ‑ы, ДМ лаце; Р мн. лат; ж.
Кавалак тканіны, скуры і пад., якім залатана дзірка на адзенні, абутку і пад. Прыкметы падышлі якраз: знарок запушчаная барада, два залатыя зубы, лата на левым калене. Брыль.
•••
Латамі трэсці гл. трэсці.
Лата на лаце — пра вельмі старое латанае адзенне. Ля саней застаўся .. чалавек у кароткай ватоўцы, у лапцях, у суконных гаспадарскіх нагавіцах — лата на лаце. Чорны.
ла́та 2, ‑ы, ДМ лаце; Р мн. лат; ж.
Дошка, жэрдка і пад., якія кладуцца ўпоперак крокваў. Снегу на страсе няма, і латы на бурай струхле[л]ай саломе тырчаць голымі пачарнелымі парэбрынамі. Галавач. У змроку відаць было, як у неба ўрэзвалася скрыжаванне лат. Скрыган.