Verbum

інфанты́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць інфантыльнага; недаразвітасць.

інфанты́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Уласцівы дзіцячаму ўзросту; недаразвіты. Інфантыльны выгляд. Інфантыльны стан.

2. перан. Бестурботны, легкадумны. Інфантыльны чалавек.

інфантэ́рыя, ‑і, ж.

Старая назва пяхоты, пяхотнага войска.

•••

Генерал ад інфантэрыі гл. генерал.

[Іт. infanteria ад infante — пехацінец.]

інфа́ркт, ‑у, М ‑кце, м.

Ачаг амярцвення ў тканках, выкліканы спыненнем прытоку крыві ў выніку спазмы або закупорвання сасудаў. Інфаркт сардэчнай мышцы.

[Ад лац. infarctus — напоўнены.]

інфа́рктны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інфаркту. Інфарктны стан.

інфармава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. інфармаваць.

інфармава́цца, ‑муюся, ‑муешся, ‑муецца; зак. і незак.

1. Атрымаць (атрымліваць) дзе‑н. інфармацыю.

2. толькі незак. Зал. да інфармаваць.

інфармава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак. і незак., каго-што.

Даць (даваць) інфармацыю (у 2 знач.); азнаёміць (азнаямляць) з чым‑н. [Рэдактар] заўсёды інфармаваў [загадчыкаў аддзелаў] пра рашэнні бюро гаркома партыі. Сабаленка.

інфарма́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба, якая дае якую‑н. інфармацыю ў выглядзе адказаў на пытанні даследчыка. Спіс інфармантаў. Інфарманты старэйшага пакалення.

інфарма́тар, ‑а, м.

1. Той, хто інфармуе, паведамляе пра што‑н. — Як жа мне ўзяць на сябе.. ролю даносчыка, ролю шпіка? — У вас вельмі адсталыя, аднак, уяўленні. Не шпік і не даносчык, а звычайны інфарматар. Лынькоў.

2. Тое, што і інфармант. Машынскі адкрыў у асобе Пяткевіча надзвычай добрага інфарматара і ад яго запісаў многа этнаграфічных матэрыялаў. Саламевіч.