Verbum

ану́чына, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і ануча (у 1, 3 знач.).

анфа́с, прысл.

Тварам да таго, хто глядзіць.

[Фр. en face.]

анфіла́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Доўгі рад пакояў, у якіх дзверы размешчаны па адной прамой лініі.

[Фр. enfilade.]

анфіла́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да анфілады.

анча́р, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Трапічнае паўднёваазіяцкае дрэва з ядавітым млечным сокам.

2. ‑у. Драўніна гэтага дрэва.

[Малайск.]

анчо́ўс, ‑а, м.

Дробная марская рыба сямейства, блізкага да селядцоў; хамса.

[Ісп. anchoa.]

аншла́г, ‑а, м.

Аб’ява ў тэатры, кіно аб тым, што ўсе білеты прададзены.

•••

Прайсці з аншлагам гл. прайсці.

[Ням. Anschlag.]

а́ншлюс, ‑а, м.

Палітыка захопу Аўстрыі, якую праводзілі германскія імперыялістычныя колы пасля 1‑й сусветнай вайны.

[Ням. Anschluß — далучэнне.]

аняме́ласць, ‑і, ж.

Стан анямелага.

аняме́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Пра чалавека, які страціў здольнасць гаварыць. // Той, хто страціў на некаторы час мову (ад здзіўлення, радасці і пад.).

2. Застылы ў нерухомасці пад уплывам якога‑н. пачуцця. Гэта Волечка! Але чаму яна не бяжыць подскакам .. насустрач [Няваду], а стаіць, як анямелая, і не адрывае ад яго вачэй?! Чорны. Міхалка стаяў анямелы на грэблі каля заставак. Бядуля.

3. Ціхі; пазбаўлены гукаў. І часамі ў стэпах анямелых, Калі толькі ты ды цішыня — Нечакана і незразумела Мёртвыя размовы зноў звіняць. Панчанка. Заснуў пасёлак анямелы. Колас.

4. Неадчувальны. — А я быў ужо заснуў, — сказаў Сімон і пацёр анямелую шчаку. Самуйлёнак. // Нечуллівы. [Васіль], дзіўна, ні аб чым не думаў, нічога не шкадаваў, у анямелай душы яго была важкая і жорсткая спусцеласць. Мележ.