Verbum

успуха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. успухаць — успухнуць.

успуха́ць, ‑ае.

Незак. да успухнуць.

успу́хлы, ‑ая, ‑ае.

Які ўспух. А мне, калі я яшчэ раз зірнуў на яго звернуты набок нос і ўспухлую губу, свет не мілы. Паслядовіч.

успу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. успух, ‑а; зак.

Павялічыцца ў аб’ёме, апухнуць. Шчака ўспухла. Ногі ўспухлі. □ Дыхаць цяжка, грудзі ўспухлі, Точыць смага, прага піць. А. Александровіч.

успу́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад успучыць.

успу́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. успучваць — успучыць і стан паводле знач. дзеясл. успучвацца — успучыцца.

успу́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да успучыцца.

2. Зал. да успучваць.

успу́чваць, ‑ае.

Незак. да успучыць.

успу́чыцца, ‑чыцца; зак.

Узняцца, стаць выпуклым. Паркет успучыўся.

успу́чыць, ‑чыць; звычайна безас., зак., што.

Узняць пузыром, зрабіць выпуклым. Лёд успучыла на рэчцы.