Verbum

інста́нцыя, ‑і, ж.

Асобная ступень у сістэме падначаленых адзін другому органаў дзяржаўнага кіравання, партыйных, прафсаюзных, судовых і інш. арганізацый. Вышэйшыя інстанцыі. Першая інстанцыя. □ Было задавальненне ад таго.., што такая высокая партыйная інстанцыя з такой чуласцю і ўвагай паставілася да справы радавых камуністаў. Шамякін.

[Ад лац. instantia — непасрэдная блізкасць.]

інструктава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. інструктаваць.

інструктава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да інструктаваць.

інструктава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.

Даць (даваць) каму‑н. кіруючыя ўказанні, інструкцыі. Інструктаваць агітатараў. □ Заранік інструктаваў рэдкалегіі калгасных насценгазет, пісаў для іх артыкулы і вершаваныя фельетоны і быў рады, калі яго слова даходзіла да людзей. Хадкевіч.

інструкта́ж, ‑у, м.

Тое, што і інструктаванне. Даць інструктаж. Атрымаць інструктаж.

інстру́ктар, ‑а, м.

1. Супрацоўнік якой‑н. установы, што кантралюе дзейнасць іншых арганізацый, інструктуе, як правільна арганізаваць работу. Інструктар райкома.

2. Спецыяліст, які вучыць і дапамагае правільна наладзіць якую‑н. справу. Інструктар па культмасавай рабоце. Інструктар фізкультуры. Інструктар-кансультант.

•••

Санітарны інструктар — асоба малодшага каманднага саставу, якая наглядае за санітарным станам роты і аказвае першую медыцынскую дапамогу.

[Ад лац. instructor — арганізатар.]

інстру́ктарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да інструктар.

інстру́ктарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інструктара. Інструктарская група. Інструктарскія абавязкі.

інстру́ктарства, ‑а, н.

Дзейнасць інструктара. Даручыць інструктарства вопытнаму рабочаму.

інструкты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе кіруючыя ўказанні, палажэнні інструкцыі. Інструктыўны даклад.