Verbum

зма́зчыца, ‑ы, ж.

Жан. да змазчык.

змайстрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе.

Зак. да майстраваць.

змака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да змокнуць.

змакрэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў мокрым, намок. Грыша Лазовіч абняў [Соніну] галаву і прытуліў да сваіх грудзей. Цалаваў яе змакрэлыя вочы... Пестрак. Радыст з Беларусі, змакрэлы ад поту, лавіў галасы незнаёмых шырот. Вялюгін.

змакрэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Стаць мокрым, намокнуць (ад поту, слёз, расы і пад.). Ад стараннасці змакрэлі рукі, я стаўляў кляксы, бясконца крэсліў, быў блізкі да плачу. Лужанін.

змаладу́шнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Зак. да маладушнічаць.

змалаці́цца, ‑лоціцца; зак.

Паддацца абмалоту; абмалаціцца. Сухі ячмень добра змалаціўся.

змалаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; зак., што.

1. Малацьбой аддзяліць зерне ад калосся, стручкоў і пад.; абмалаціць. Змалаціць жыта. Змалаціць гарох.

2. Разм. Моцна збіць, пабіць (пра людзей). Як наляцеў .. [рыцар], дык усё каралеўскае войска збіў .. з малаціў. Якімовіч. // Перабіць, паламаць (пра рэчы). Змалаціць усю пасуду.

змалёўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. змалёўваць — змаляваць.

змалёўвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да змалявацца.

2. Зал. да змалёўваць.