Verbum

землеўпара́дчык, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне землеўпарадкавання.

землечарпа́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Машына для паглыблення дна рэк, вадаёмаў і пад., якая дастае грунт пры дапамозе чарпакоў, прымацаваных да рухомага ланцуга.

землечарпа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да землечарпання. Землечарпальныя работы.

землечарпа́нне, ‑я, н.

Выманне грунту са дна рэк, вадаёмаў і пад. з мэтай іх паглыблення.

земля... (гл. земле...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «земле...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: землязнаўства, земляробства.

землязна́вец, ‑наўца, м.

Спецыяліст у галіне землязнаўства.

землязна́ўства, ‑а, н.

Галіна фізічнай геаграфіі, якая вывучае агульныя фізіка-геаграфічныя заканамернасці Зямлі; агульная фізічная геаграфія.

земляко́п, ‑а, м.

Рабочы, які выконвае земляныя работы. Днём людзі ваявалі, а ўначы павінны былі станавіцца землякопамі. Мележ. Расце земляны вал, ніжэй у дол уваходзяць землякопы. Колас.

земляко́пны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канання зямлі. Землякопныя работы. Землякопныя машыны.

земляме́р, ‑а, м.

Землеўпарадчык, каморнік. Сажнем, лентаю мерым Мы палі, сенажаць. Так магу землямерам Неўзабаве я стаць. Куляшоў.