Verbum

відаво́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Яўны, прыкметны. Відавочная мана. □ Колькі за хвіліну нараджаецца ў галаве думак? Сотня, дзве? Яны змяняюць адна другую, і няма паміж імі ніякай відавочнай сувязі. Навуменка.

2. Ясны; бясспрэчны. Нестабільнасць капіталізму становіцца ўсё больш відавочнай. Брэжнеў. [Лабановіч:] — І наогул гэта справа [са ссыпкай] такая простая і відавочная, што і дзіця зразумее ўсю недарэчнасць вашага дамагання. Колас.

відаво́чца, ‑цы, м.

Сведка якога‑н. здарэння, падзеі. Мая скарбонка цікавых дробязей, кур’ёзаў зрабіла мяне відавочцам, ды і не відавочцам, а ўдзельнікам хвалюючай жыццёвай гісторыі. Шынклер.

відавы́ ​¹, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да віду ​¹ (у 1 знач.). Відавы фільм.

відавы́ ​², ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да віду ​² (у 2, 3 знач.). Відавыя паняцці. Відавыя прыкметы.

відазме́на, ‑ы, ж.

Разнавіднасць, варыянт чаго‑н.

відазме́нены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад відазмяніць.

2. у знач. прым. Які змяніў свой від, выгляд. Відазмененае рэчыва. Відазмененыя крылы.

відазме́нлівы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і відазменны.

відазме́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць відазменнага.

відазме́нны, ‑ая, ‑ае.

Здольны да відазмянення.

відазмяне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. відазмяняць — відазмяніць і стан паводле знач. дзеясл. відазмяняцца — відазмяніцца.

відазмяні́цца, ‑змянюся, ‑зменішся, ‑зменіцца; зак.

Набыць або страціць якія‑н. асаблівасці, прыкметы; перайначыцца.