інтуіты́ўны,
Заснаваны на інтуіцыі (у 1 знач.). Гэта быў інтуітыўны пратэст, не падмацаваны ніякімі педагагічнымі формуламі. Шамякін. — Я выразна не магу акрэсліць маё пачуццё ў адносінах да .. [Віктара], яно нейкае інтуітыўнае. Машара.
інтуі́цыя, ‑і, ж.
1. Неўсвядомленае чуццё, заснаванае на папярэднім вопыце, якое накіроўвае на правільныя дзеянні; прадбачлівасць, здагадка. За доўгую практыку ў [цёткі Эмілі] развілася такая інтуіцыя, што ў дзевяноста выпадках яна трапляла акурат на такіх людзей, з якімі можна было дагаварыцца. Маўр. — Дакладнасць — добрая рэч, — змякчаў сваю рэзкасць начальнік штаба, — але ж часамі патрэбна разведчыкаў і інтуіцыя, нюх ці як хочаш гэта называй... Шахавец.
2. У ідэалістычнай філасофіі — нейкая містычная здольнасць непасрэднага пазнання ісціны без дапамогі вопыту і лагічных вывадаў.
[Ад лац. intueri — пільна, уважліва глядзець.]
інтуры́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Замежны турыст, падарожнік.
інтуры́сцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да інтурыста. Інтурысцкі аўтобус.
інты́м, ‑у, м.
Разм. Пра інтымныя адносіны, інтымную абстаноўку.
інты́мнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць інтымнага. Інтымнасць перажыванняў. Інтымнасць адносін.
інты́мнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Весці інтымныя размовы, дапускаць інтымнасць у абыходжанні. [Красуцкі] не інтымнічае ад таго, што рана раскрываць свае карты. Нічога яшчэ ён не дамогся. Навуменка.
інты́мны, ‑ая, ‑ае.
1. Глыбока асабісты, патаемны, запаветны. Інтымнае жыццё. □ Лясніцкаму не заўсёды падабаліся жарты камандзіра і асабліва яго празмерная цікавасць да асабістых інтымных перажыванняў і пачуццяў камісара. Шамякін. Такая ўзнагарода была для Сушкевіча нечаканай. Праўда, былі іншы раз думкі аб гэтым. Але гэта былі самыя інтымныя думкі, якіх ён саромеўся нават сам. Дуброўскі. // Які датычыцца пачуццяў; сардэчны, любоўны. Інтымныя прыгоды. Інтымная лірыка. □ [Змітрок] ведаў, што пра Іну.. [Галі] расказваў Іван. Але не тое, што дзяўчына ведае аб яго інтымных справах з Інай, непакоіла яго. Ваданосаў.
2. Блізкі, сяброўскі, сардэчны. Анцыпік як бы прадчуваў замах свайго суседа і стараўся ўхіліцца ад усякіх адкрытых і інтымных гутарак. Колас. Успаміны-развагі паэта ўзрушаюць асабліва таму, што вядуцца яны ў вельмі даверлівым, інтымным тоне, надзвычай проста і натуральна. Ярош.
[Фр. intime.]
інтэграва́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
1. Знайсці (знаходзіць) інтэграл пэўнай функцыі.
2. Кніжн. Аб’яднаць (аб’ядноўваць) часткі чаго‑н. у адно цэлае.
[Ад лац. integrare — узнаўляць.]
інтэгра́л, ‑а, м.
Паняцце ў матэматыцы аб цэлай велічыні як суме сваіх бясконца малых частак.
[Ад лац. integer — цэлы.]