інтарэ́с, ‑у, м.
1. Увага, цікавасць, якія праяўляюцца да каго‑, чаго‑н. Каб выклікаць у Лаўрэна Карпавіча інтарэс, пачаў [Павел расказваць] аб сваім дзяцінстве. Гроднеў. // Тое, што прыцягвае ўвагу; што‑н. цікавае, займальнае. У сяле не меней інтарэсу. Многа спраў чакае вашых рук. Прануза.
2. звычайна мн. (інтарэ́сы, ‑аў). Імкненні, мэты. Эканамічна, сацыяльна і духоўна разняволены сучасны селянін жыве тымі ж ідэаламі, тымі ж інтарэсамі, што і ўвесь савецкі народ. Машэраў. [Паходня і Марынка] жылі рознымі інтарэсамі і, здавалася, не заўважалі адно аднаго. Хадкевіч.
3. звычайна мн. (інтарэ́сы, ‑аў). Патрэбы, імкненні, неабходнасць у чым‑н. Класавыя інтарэсы. Інтарэсы грамадства. // Разм. Дзелавая патрэба, інтэрас (у 1 знач.). — Скажыце, ці можна будзе, назад едучы, да вас заглянуць... інтарэс у мяне ёсць... Гурскі.
4. Карысць, сэнс. Навуковы інтарэс. Практычны інтарэс. □ — Вялікі то мне інтарэс гібець тут з вамі... Лынькоў.
•••
Пры сваіх інтарэсах — у тым самым становішчы, з тым, што мелася (астацца, застацца і пад.).
[Ад лац. interest — мае значэнне, важна.]
інтраду́кцыя, ‑і, ж.
Спец.
1. Кароткі музычны ўступ, які папярэднічае асноўная частцы музычнага твора. Як у першай, так і ў другой оперы Глінка стварыў небывалыя па сваёй прыгажосці сімфанічныя карціны, інтрадукцыі, сімфанічныя антракты. «ЛіМ».
2. Перасяленне чалавекам карысных жывёл і раслін у мясцовасці, дзе іх раней не было. Інтрадукцыя новых сартоў яблынь.
[Лац. introductio — увяданне.]
інтраскапі́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да інтраскапіі, прызначаны для яе. Інтраскапічны апарат.
інтраскапі́я, ‑і, ж.
Візуальнае вывучэнне ўнутранай макраструктуры непразрыстых рэчываў і матэрыялаў; галіна навукі і тэхнікі, якая займаецца праблемамі такога вывучэння.
[Лац. intrō — унутр і грэч. scopeō — гляджу.]
інтраско́п, ‑а, м.
Прыбор для правядзення інтраскапіі.
інтраспекты́ўны, ‑ая, ‑ае.
Заснаваны на інтраспекцыі. Інтраспектыўны метад.
інтраспе́кцыя, ‑і, ж.
Метад вывучэння псіхічнага жыцця чалавека саманазіраннем. Карыстацца інтраспекцыяй.
[Ад лац. introspectare — глядзець усярэдзіну.]
інтрузі́ўны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да інтрузіі; глыбінны. Інтрузіўныя пароды.
інтру́зія, ‑і, ж.
Спец.
1. Працэс нагнятання магмы ў тоўшчу зямной кары. Працэс інтрузіі.
2. Геалагічнае цела, якое ўтварылася ў зямной кары ў выніку застывання магмы.
[Ад лац. intrusus — упхнуты.]
інтры́га, ‑і, ДМ ‑рызе, ж.
1. звычайна мн. (інтры́гі, ‑рыг). Скрытыя непрыстойныя дзеянні з мэтай нашкодзіць каму‑, чаму‑н.; нагаворы, падкопы. Інтрыгі міжнароднай рэакцыі. □ Не менш бязлітасна зрабіла, эксплуатавала сялян і гарадскі люд духавенства, пускаючы ў ход побач з грубым насіллем усякага роду падман, подкуп, шпіянаж, інтрыгі. Алексютовіч.
2. Сюжэтная лінія ў мастацкім творы, для якой характэрны асаблівы драматызм і напружанасць дзеяння. У бытавой драме і камедыі Галубок здзіўляў жывасцю дзеяння, дынамічнасцю і майстэрствам інтрыгі. Гіст. бел. сав. літ.
3. Нядоўгая любоўная сувязь. Любоўная інтрыга.
[Фр. intrigue.]