Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

лесанасаджэ́нне, ‑я, н.

1. Штучнае развядзенне лясоў.

2. звычайна мн. (лесанасаджэ́нні, ‑яў). Штучна насаджаны лес, участак такога лесу.

лесапава́л, ‑у, м.

Ваяка лесу.

лесапава́льшчык, ‑а, м.

Той, хто працуе на лесапавале.

лесапагру́зачны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для пагрузкі лесаматэрыялу на судны або ў вагоны. Лесапагрузачныя машыны.

лесапаласа́, ‑ы, ж.

Паласа высаджанага лесу.

лесапа́рк, ‑у, м.

Лясны масіў, які знаходзіцца ў зялёнай зоне гарадоў, прамысловых цэнтраў і інш., прыстасаваны для масавага адпачынку.

лесапа́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лесапарку. Лесапаркавы пояс горада.

лесапаса́дачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пасадкі лесу. Лесапасадачныя работы. // Які прызначаны, служыць для пасадкі лесу. Лесапасадачныя машыны.

лесапаса́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

1. Пасадка лесу.

2. звычайна мн. (лесапаса́дкі, ‑дак). Саджанцы ці маладыя дрэвы, высаджаныя ў грунт для ўтварэння лясной паласы ці ўчастка лесу.

лесапато́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст па хваробах лесу.