зму́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
Зведаўшы многа мук, знемагчыся, стаміцца. — Бацька мой змучыўся ў той рабоце, апух з голаду і памёр. Галавач. Пад гарою ў селяніна Конь прыстаў дарэшты: Бедны змучыўся, ні з месца, Хоць яго зарэж ты! Купала.
зму́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.
Мучэннямі давесці да поўнай знямогі. Змучыць допытамі і катаваннямі. // Крайне стаміць, знясіліць, прымусіўшы цяжка працаваць, зносіць нягоды і пад. Яўген быццам і не заўважаў ляснога хараства, працаваў з нейкім бяздумным шалам, нібыта хацеў змучыць сябе, знясіліць, заганяць цяжкай работаю. Савіцкі.
зму́шаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад змусіць.
2. у знач. прым. Які адбываецца па прымусу ці па неабходнасці, у залежнасці ад якіх‑н. абставін; вымушаны. Змушанае прызнанне. □ Колас насумаваўся ў змушаным расставанні з роднаю зямлёю, сніць і бачыць яе. Лужанін.
змуша́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Зал. да змушаць.
змуша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да змусіць.
змыва́льны, ‑ая, ‑ае.
Які служыць для змывання. Змывальны чан.
змыва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. змываць — змыць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. змывацца — змыцца.
змыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да змыцца.
2. Зал. да змываць.
змыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да змыць.
змы́вачны, ‑ая, ‑ае.
Прызначаны для змыўкі, змывання. Змывачны кран.