Verbum

зму́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да змуляць і змуліць.

зму́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе і зму́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Трэннем, частым дакрананнем пашкодзіць скураны покрыў на чым‑н. Змуляць нагу. Змуліць каня цесным хамутом.

змурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Пабудаваць, узвесці шляхам кладкі (каменю, цэглы і пад.). Змураваць склеп. Змураваць каменную сцяну. □ Людзі ўсе хаўрусам, талакой змуравалі мост па-над ракой. Дубоўка.

зму́рзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Спэцкаць, абпэцкаць. Змурзаць твар.

зму́сіць, змушу, змусіш, змусіць; зак., каго-што, з інф.

Вымусіць, прымусіць. Першы сакратар змусіў Зашчамілу зараз жа выдаць у распараджэнне Кляновіча два экскаватары. Пестрак. Сцёпка змусіў сябе адвесці вочы ад сяла, каб не паддацца ахапіўшаму яго жалю. Колас.

змуці́цца, змуціцца; зак.

Стаць мутным; замуціцца (пра вадкасці). Раствор змуціўся.

змуці́ць, змучу, змуціш, змуціць; зак., што.

Узбоўтваючы, зрабіць мутным; замуціць (пра вадкасці). Змуціць ваду.

зму́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад змучыць.

зму́чвацца ​¹, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да змучыцца.

зму́чвацца ​², ‑аецца; незак.

Зал. да змучваць.

зму́чваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да змучыць.

зму́чваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да змуціць.