Verbum

верлі́бр, ‑а, м.

Тое, што і вольны верш (гл. верш).

[Фр. vers libre.]

ве́рмахт, ‑а, М ‑хце, м.

Назва ўзброеных сіл фашысцкай Германіі ў 1935–1945 гг., разгромленых Савецкай Арміяй у час Вялікай Айчыннай вайны.

[Ням. Wehrmacht.]

вермішэ́левы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да вермішэлі. // Прыгатаваны з вермішэлі. Вермішэлевы суп.

вермішэ́ль, ‑і, ж.

Гатунак тонкай круглай локшыны фабрычнага вырабу.

[Іт. vermicelli — чарвячкі.]

ве́рмут, ‑у, М ‑муце, м.

Алкагольны напітак, прыгатаваны з вінаграднага віна і настою траў.

[Ням. Wermut.]

ве́рна,

1. Прысл. да верны (у 1–4 знач.).

2. у знач. вык. Вельмі надзейна, абавязкова. [Бародзіч:] — Пакуль гэта ўсё будзе, справа, вядома, зацягнецца, але затое гэта будзе верна і цвёрда. Чорны.

вернападда́нніцкі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Уласцівы вернападданаму. Вернападданніцкія пачуцці. Вернападданніцкае захапленне.

вернападда́ны, ‑ая, ‑ае.

Уст.

1. Які захоўвае вернасць манарху.

2. у знач. наз. вернападда́ны, ‑ага, м. Той, хто верай і праўдай служыць манарху.

ве́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць вернага (у 1–4 знач.). Вернасць радзіме. Клятва вернасці. Вернасць вобраза. □ На гэты раз размова зайшла на «вечную тэму»: аб каханні, аб жанчынах, аб вернасці. Васілевіч. Адзін з самых моцных і пастаянных матываў паэта [Пысіна] — матыў вернасці свайму абавязку перад тымі, хто загінуў. Бечык.

верніса́ж, ‑у, м.

Закрыты прагляд мастацкай выстаўкі; дзень яе адкрыцця.

[Фр. vernissage.]