Verbum

ве́йкі, веек; адз. вейка, ‑а, н.

Валаскі на краю павек. Густыя вейкі прыкрылі карыя з непатушаным у глыбіні мяккім святлом вочы. Даніленка.

вей-ве́цер, ‑ветру, м.

Тое, што і узвей вецер.