Verbum

ве́на, ‑ы, ж.

Крывяносны сасуд, па якім кроў цячэ да сэрца.

•••

Полыя вены — дзве вены, якія ўпадаюць у правае перадсэрдзе.

[Лац. vena.]

венге́рац,

гл. венгры.

венге́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. гл. венгры.

2. Куртка з нашытымі папярочнымі шнурамі. На салдатах былі чорныя венгеркі і чорныя шапкі. Лынькоў.

3. Бальны танец, запазычаны ў венграў.

4. часцей мн. (венге́ркі, ‑рак). Пашыраны сорт сліў фіялетавага колеру.

венге́рскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Венгрыі і венграў. Венгерская мова. Венгерская культура.

2. у знач. наз. венге́рскае, ‑ага, н. Гатунак вінаграднага віна.

ве́нгры, ‑аў; адз. венгерац, ‑рца, м.; венгерка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. венгеркі, ‑рак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Венгрыі.

вендэ́та, ‑ы, ДМ ‑дэце, ж.

Звычай крывавай (кроўнай) помсты за забойства сваяка (у карсіканцаў і жыхароў вострава Сардзінія).

[Іт. vendetta — помста.]

вене́ды, ‑аў.

Гіст. Славянскія плямёны эпохі першабытнаабшчыннага ладу, якія на рубяжы нашай эры насялялі тэрыторыю ад Эльбы да Дняпра.

венералагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да венералогіі.

венерало́гія, ‑і, ж.

Галіна медыцыны, якая займаецца вывучэннем і лячэннем венерычных хвароб.

венеро́лаг, ‑а, м.

Урач, спецыяліст па венерычных хваробах.