Verbum

інвазі́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інвазіі. Інвазійныя хваробы.

інва́зія, ‑і, ж.

Заражэнне чалавека, жывёл і раслін паразітамі жывёльнага паходжання.

[Лац. invasio — напад.]

інвалі́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Чалавек, які поўнасцю або часткова страціў працаздольнасць у выніку ранення, знявечання ці хваробы. Інвалід працы. Інвалід другой групы.

[Лац. invalidus — бяссільны, слабы.]

інвалі́днасць, ‑і, ж.

Стан інваліда; непрацаздольнасць. Дэмабілізавацца па інваліднасці. Пенсія па інваліднасці. Мець інваліднасць.

інвалі́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інваліда; прызначаны для інвалідаў. Інвалідны дом. Інвалідная арцель. Інвалідная каляска.

інвалюцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да інвалюцыі. Інвалюцыйны працэс.

інвалю́цыя, ‑і, ж.

Спец. Адваротнае развіццё; завяданне. Працэсы інвалюцыі арганізма.

[Ад лац. involutio — згортванне.]

інва́р, ‑у, м.

Сплаў жалеза і нікелю, які мае вельмі малы каэфіцыент цеплавога расшырэння (ужываецца для вырабу дэталей дакладных вымяральных прыбораў).

[Англ. invar.]

інварыя́нтнасць, ‑і, ж.

Нязменнасць, пастаянства пры пераўтварэннях, пры пераходзе да новых умоў. Інварыянтнасць фізічных законаў.

інварыя́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца, характарызуецца інварыянтнасцю. Інварыянтнае значэнне слова. Інварыянтныя сувязі.