Verbum

тубе́ркул, ‑а, м.

Спец. Бугарок у тканках арганізма, выкліканы туберкулёзнай палачкай.

[Лац. tuberculm — бугарок.]

туберкулёз, ‑у, м.

Інфекцыйная хвароба, пры якой пашкоджваюцца лёгкія, кішэчнік, косці, суставы і пад. (выклікаецца асобым мікробам). Туберкулёз лёгкіх.

туберкулёзнік, ‑а, м.

Разм.

1. Чалавек, хворы туберкулёзам.

2. Спецыяліст па лячэнню туберкулёзу.

туберкулёзніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да туберкулёзнік.

туберкулёзны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да туберкулёзу. Туберкулёзны працэс. Туберкулёзная палачка. // Хворы туберкулёзам. Туберкулёзны хлопец. / у знач. наз. туберкулёзны, ‑ага, м.; туберкулёзная, ‑ай, ж. // Звязаны з лячэннем і прафілактыкай туберкулёзу. Туберкулёзны санаторый. // Заражаны туберкулёзам (аб прадуктах). Туберкулёзнае мяса.

туберкулі́н, ‑у, м.

Прэпарат для дыягностыкі туберкулёзу.

туберкулі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да туберкуліну. Туберкулінавая рэакцыя.

туберо́за, ‑ы, ж.

Шматгадовая дэкаратыўная травяністая расліна сямейства амарылісавых з белымі духмянымі кветкамі, эфірны алей якіх выкарыстоўваецца ў парфумерыі.

[Лац. tuberosa — пакрыты бугаркамі.]

туберо́завы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да туберозы. Туберозавы пах. // Атрыманы з туберозы. Туберозавы алей.

тубінстыту́т, ‑а, М ‑туце, м.

Інстытут, які займаецца даследаваннем туберкулёзу і выпрацоўкай эфектыўных мер барацьбы з ім.