Verbum

стэ́ла, ‑ы, ж.

Вертыкальна пастаўленая каменная або металічная пліта (надмагільная, мемарыяльная) з надпісам або з рэльефнымі вобразамі.

[Грэч. stēlē — слуп.]

стэла́ж ​¹, ‑а, м.

1. Прыстасаванне ў выглядзе паліц, размешчаных адна над другой, для захоўвання або размяшчэння чаго‑н. Паміж шафай і сцяной стаяў нізкі, старадаўняй работы стэлаж, на дзвюх паліцах якога блішчалі фальгой і золатам кнігі. Чыгрынаў. У цяпліцы хвоя была раскладзена на стэлажы, у ёй падтрымлівалася нізкая, але роўная тэмпература. Дубоўка.

2. Прыстасаванне для захоўвання чаго‑н. у вертыкальным становішчы. Паставіць вёслы ў стэлажы.

[Ням. Stellage.]

стэла́ж ​², ‑у, м.

Біржавая здзелка, якая дае аднаму з дагаворных бакоў права выбару, за пэўную прэмію, або прадаць ці купіць біржавыя каштоўнасці ў межах вызначаных здзелкай курсаў.

[Ням. Stellage.]

стэла́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стэлажа ​¹; звязаны з выкарыстаннем стэлажоў.

стэ́льмах,

гл. стальмах.

стэнагра́ма, ‑ы, ж.

Запіс прамовы, лекцыі пры дапамозе стэнаграфіі. Стэнаграма выступлення дакладчыка.

[Ад грэч. stenos — вузкі, цесны і gramma — пісьмовы знак.]

стэнагра́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стэнаграмы; які з’яўляецца стэнаграмай. Стэнаграмны матэрыял.

стэнаграфава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. стэнаграфаваць.

стэнаграфава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад стэнаграфаваць.

стэнаграфава́цца, ‑фуецца; незак.

Зал. да стэнаграфаваць.

стэнаграфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак. і незак., каго-што.

Зрабіць (рабіць) запіс чаго‑н. пры дапамозе стэнаграфіі. Стэнаграфаваць лекцыю. Стэнаграфаваць даклад.