сты́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да сты́каць.
стыкну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.
Аднакр. да стыкацца.
стыко́вачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да стыкоўкі, прызначаны для ажыццяўлення стыкоўкі.
стыко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы; Р мн. ‑ковак; ж.
Мяккае збліжэнне і злучэнне касмічных лятальных апаратаў на арбіце. Узаемны пошук, прычальванне і стыкоўка апаратаў выконваліся па камандзе з Цэнтра кіравання налётам і з дапамогай бартавой аўтаматыкі. «Звязда».
стылаба́т, ‑а, М ‑баце, м.
У архітэктуры — ніжняя частка будынка, фундамент, на якім стаіць адна або некалькі калон.
[Грэч. stylobatēs.]
стыле́т, ‑а, М ‑леце, м.
Невялікі кінжал з вельмі тонкім і вострым клінком (звычайна трохгранным).
[Іт. stiletto.]
стылізава́насць, ‑і, ж.
Уласцівасць стылізаванага (у 2 знач.). Стылізаванасць дэкарацыі.
стылізава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад стылізаваць.
2. у знач. прым. Які мае выразныя прыкметы стылізацыі (у 1 знач.), з’яўляецца вынікам стылізацыі. Стылізаваная аповесць. □ Упершыню гледачы ўбачылі прыгожа, па-мастацку стылізаваныя беларускія вопраткі, агністыя жартоўныя беларускія народныя танцы. Рамановіч. Над грабніцай мазаічны партрэт Людовіка на ўвесь рост. Вакол партрэта стылізаваныя залатыя ліліі. В. Вольскі.
стылізава́цца, ‑зуецца; незак.
Зал. да стылізаваць.
стылізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.
Надаць (надаваць) чаму‑н. характэрныя прыкметы пэўнага стылю (у 1, 2 знач.). Ф. Багушэвіч надзвычай смела і з непараўнальнай дасканаласцю стылізаваў мову сваіх твораў пад мову расказчыка — селяніна. Шакун. // Перадаць (перадаваць) што‑н. пры дапамозе ўмоўных прыёмаў. Стылізаваць арнамент. // Пераймаючы каго‑н., надаць (надаваць) чаму‑н. пэўны выгляд, форму і пад. Багдановіч ужо ў самой назве падаў характэрныя для нашай старажытнай мовы звароты, прычым зусім няцяжка ўлавіць, пад каго стылізаваў сваё апавяданне паэт. Лойка.