Verbum

лексікагра́фія, ‑і, ж.

Тэорыя і практыка складання слоўнікаў. Лексікаграфія займаецца вывучэннем і сістэматызацыяй усяго слоўнікавага складу мовы. Юргелевіч.

[Ад грэч. lexikos — слоўнікавы і graphō — пішу.]

лексікалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лексікалогіі. Лексікалагічная праца.

лексікало́гія, ‑і, ж.

Раздзел мовазнаўства, які вывучае лексіку.

[Ад грэч. lexikos — слоўнікавы і logos — вучэнне.]

лексіко́граф, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне лексікаграфіі.

лексіко́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне лексікалогіі.

лексіко́н, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Уст. Слоўнік.

2. ‑у. Запас слоў і выразаў. [Білі Койфер] ніколі не дапускаў думкі, што ў жыцці можа не пашанцаваць, нават слова гэтага не было ў яго лексіконе. Шамякін. [Буцкевіч:] Малавата слоў у тваім лексіконе, хоць ты і паэт. Вітка.

лексі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лексікі; слоўнікавы. Лексічнае багацце мовы.

ле́ктар, ‑а, м.

Той, хто чытае лекцыі. У пакой увайшоў лектар, нізенькі лысы чалавек у чорным і, здавалася, цесным касцюме. Ваданосаў. Разумнае, светлае, вечнае сеяць Лектар вядомы прыехаў да нас. Непачаловіч.

[Ад лац. lector.]

ле́ктарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лектара, лектараў, уласцівы ім. Лектар спі вопыт. Лектарскі стаж. // Які складаецца з лектараў. Лектарская група.

ле́ктарства, ‑а, н.

Дзейнасць, занятак лектара.