змы́ліцца, ‑ліцца; зак.
Зрасходавацца пры мыцці (пра мыла). Мыла змылілася.
змылі́цца, змылю́ся, змылі́шся, змылі́цца; зак.
Разм. Памыліцца. Сцішна. Пуста. Адзінока... Свет закрыла цьма густая. Паваротка тут крутая, — Не змыліся ж, маё вока! Колас. Кастусь прачытаў на памяць.. дарагія ім словы з вялікім пачуццём, адным духам. — Ну як? Не змыліўся? — Не, развёў рукамі Валерый. Якімовіч.
змы́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Зрасходаваць (мыла) на мыццё. Змыліць усё мыла.
змы́львацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да змыліцца.
2. Зал. да змыльваць.
змы́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да змыліць.
змы́слы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Кемлівы, знаходлівы. — [Дзед Талаш] чалавек змыслы, хітры, асцярожны, але рашучы і смелы і чалавек паважаны. Колас.
змы́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад змыць.
змыў, змыву, м.
Дзеянне паводле дзеясл. змываць — змыць (у 2 знач.).
змы́ўка, ‑і, ДМ змыўцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. змываць — змыць (у 1 знач.).
змыўны́, ‑ая, ‑ое.
1. Прызначаны для змывання, мыцця. Змыўны шланг.
2. Спец. Змыты адкуль‑н.; такі, які змываецца ці можа быць змыты. Змыўны пясок. Змыўны грунт.
змы́ўшчык, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца змываннем чаго‑н. Змыўшчык форм.