станкабудава́нне, ‑я,
Галіна прамысловасць звязаная з вырабам станкоў.
станкабудава́нне, ‑я,
Галіна прамысловасць звязаная з вырабам станкоў.
станкабудаўні́к, ‑а,
Спецыяліст у галіне станкабудавання.
станкабудаўні́чы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да станкабудавання.
станкаві́ст, ‑а,
Мастак, спецыяліст, які займаецца станковым жывапісам.
станко́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які ўмацаваны на станку (у 3 знач.) (пра кулямёт, гармату).
2. Які мае адносіны да твораў мастацтва, створаных на станку (у 4 знач.).
стано́вішча, ‑а,
1. Месца знаходжання, размяшчэння каго‑, чаго‑н. у прасторы.
2. Пастава цела або яго частак; поза.
3. Абставіны, выкліканыя якімі‑н. умовамі.
4. Сукупнасць грамадска-палітычных адносін, абставіны грамадскага жыцця.
5. Месца ў грамадстве, роля ў грамадскім жыцці.
6. Рэжым, распарадак дзяржаўнага, грамадскага жыцця, устаноўленага ўладай.
•••
стано́жка, ‑і,
Тое, што і мнаганожка.
стано́к, ‑нка,
1. Машына для апрацоўкі якіх‑н. матэрыялаў (металу, драўніны і пад.) і для вырабу чаго‑н.
2. Прыстасаванне для якіх‑н. работ; апора для якіх‑н. прылад, механізмаў.
3. Металічная аснова, на якой умацоўваюцца гарматы, кулямёты; лафет.
4.
5.
6. Прыстасаванне, у якое ставяць жывёлу (для лячэння і пад.); стойла.
•••
стано́ўчасць, ‑і,
Уласцівасць станоўчага.
стано́ўчы, ‑ая, ‑ае.
1. Які выражае адабрэнне.
2. Які мае дадатныя ўласцівасці, якасці; які заслугоўвае адабрэння.
3. Які характарызуецца дадатнымі якасцямі.