лака́льнасць, ‑і,
Уласцівасць лакальнага.
лака́льнасць, ‑і,
Уласцівасць лакальнага.
лака́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Уласцівы толькі пэўнаму месцу; абмежаваны, мясцовы.
2. У жывапісе — асноўны, характэрны для данага прадмета (пра колер, тон).
[Лац. localis.]
лакамабі́ль, ‑я,
Паравая перасоўная або стацыянарная ўстаноўка, якая прыводзіць у рух розныя машыны; паравік.
[Фр. locomibile ад лац. locus — месца і mobilis — рухомы.]
лакамабі́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да лакамабіля.
лакаматы́ў, ‑тыва,
Машына (паравоз, цеплавоз, электравоз і пад.) для перамяшчэння па рэйках вагонаў, цыстэрнаў, платформаў і пад.
[Фр. locomotive ад лац. loco moveo— рухаю з месца.]
лакаматы́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да лакаматыва.
лакані́зм, ‑у,
Гранічная і дакладная сцісласць (выказвання, выражэння).
[Грэч. lakonismos.]
лакані́чнасць, ‑і,
Уласцівасць лаканічнага; кароткасць, немнагаслоўнасць.
лакані́чны, ‑ая, ‑ае.
Сціслы і дакладна выказаны, выражаны; немнагаслоўны.
лака́тар, ‑а,
[Ад лац. locare — размяшчаць, змяшчаць.]