Verbum

ле́ксіка, ‑і, ДМ ‑сіцы, ж.

Сукупнасць слоў якой‑н. мовы ці дыялекта. Беларуская лексіка. Дыялектная лексіка. // Сукупнасць слоў, якія ўжываюцца ў якой‑н. сферы дзейнасці. Прафесійная лексіка. // Слоўнікавы склад твораў якога‑н. аўтара. Лексіка Якуба Коласа.

[Ад грэч. lexikos — слоўнікавы.]

лексікаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лексікаграфіі. Лексікаграфічная праца.

лексікагра́фія, ‑і, ж.

Тэорыя і практыка складання слоўнікаў. Лексікаграфія займаецца вывучэннем і сістэматызацыяй усяго слоўнікавага складу мовы. Юргелевіч.

[Ад грэч. lexikos — слоўнікавы і graphō — пішу.]

лексікалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лексікалогіі. Лексікалагічная праца.

лексікало́гія, ‑і, ж.

Раздзел мовазнаўства, які вывучае лексіку.

[Ад грэч. lexikos — слоўнікавы і logos — вучэнне.]

лексіко́граф, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне лексікаграфіі.

лексіко́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне лексікалогіі.

лексіко́н, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Уст. Слоўнік.

2. ‑у. Запас слоў і выразаў. [Білі Койфер] ніколі не дапускаў думкі, што ў жыцці можа не пашанцаваць, нават слова гэтага не было ў яго лексіконе. Шамякін. [Буцкевіч:] Малавата слоў у тваім лексіконе, хоць ты і паэт. Вітка.

лексі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лексікі; слоўнікавы. Лексічнае багацце мовы.

ле́ктар, ‑а, м.

Той, хто чытае лекцыі. У пакой увайшоў лектар, нізенькі лысы чалавек у чорным і, здавалася, цесным касцюме. Ваданосаў. Разумнае, светлае, вечнае сеяць Лектар вядомы прыехаў да нас. Непачаловіч.

[Ад лац. lector.]