Verbum

германафі́льства, ‑а, н.

Цяга, прыхільнасць да ўсяго нямецкага.

германафо́б, ‑а, м.

Праціўнік, ненавіснік усяго нямецкага.

германафо́бства, ‑а, н.

Нянавісць, адмоўныя адносіны да ўсяго нямецкага.

герма́нец,

гл. германцы.

германізава́цца, ‑зуюся, ‑зуешся, ‑зуецца; зак. і незак.

1. Засвоіць (засвойваць) нямецкую мову і культуру, трацячы сваю мову і культуру; анямечыцца (анямечвацца).

2. толькі незак. Зал. да германізаваць.

германізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Укараніць (укараняць), звычайна шляхам прымусу, нямецкую мову і культуру ў якой‑н. краіне, выцясняючы мову карэннага насельніцтва; анямечыць (анямечваць).

германіза́цыя, ‑і, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. германізаваць і стан паводле знач. дзеясл. германізавацца.

германі́зм, ‑а, м.

Слова або выраз, запазычаныя з германскіх моў.

герма́ній, ‑ю, м.

Хімічны элемент, цвёрдае рэчыва шэра-белага колеру з металічным бляскам, адзін з найбольш каштоўных паўправадніковых матэрыялаў.

[Лац. germanium.]

германі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст у галіне германістыкі.