Verbum

ату́хнуць, ‑не; пр. атух, ‑ла; зак.

Паслабець, перастаць зырка гарэць.

ату́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад атушыць.

атушы́ць, атушу, атушыш, атушыць; зак., што.

Разм. Прымусіць атухнуць; патушыць. Атушыць агонь. // перан. Паслабіць развіццё якога‑н. працэсу, дзеяння.

атынкава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад атынкаваць.

атынкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.

Пакрыць сцены, столь тынкам.

атынко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да атынкаваць.

атынко́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Тое, што і тынк. Сям-там са столі адарваліся кавалачкі атынкоўкі. Лынькоў.

2. Тое, што і тынкоўка.

атынко́ўшчык, ‑а, м.

Тое, што і тынкоўшчык.

атынко́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да атынкоўшчык.

атычкава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад атычкаваць.