атушы́ць, атушу, атушыш, атушыць; зак., што.
Разм. Прымусіць атухнуць; патушыць. Атушыць агонь. // перан. Паслабіць развіццё якога‑н. працэсу, дзеяння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)