сталі́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сталіцы; які знаходзіцца ў сталіцы, належыць ёй.
сталі́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сталіцы; які знаходзіцца ў сталіцы, належыць ёй.
стало́вая, ‑ай,
1. Асобны пакой з абедзенным сталом, прызначаны для яды.
2. Прадпрыемства грамадскага харчавання.
стало́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Прызначаны для стала, для выкарыстання ў час яды.
2. Які мае адносіны да сталовай, прызначаны для яе.
3.
•••
стало́ўка, ‑і,
стало́чаны, ‑ая, ‑ае.
ста́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які стаў дарослым, дасягнуў поўнага развіцця.
2. Здольны рабіць, дзейнічаць самастойна, без чыёй‑н. дапамогі, кіраўніцтва; сур’ёзны.
3. Вопытны, які дасягнуў майстэрства ў чым‑н.
4. Пастаянны, нязменны; разлічаны на доўгі час, не часовы.
5. Добра абдуманы; які сведчыць пра вопытнасць, майстэрства.
сталы́пінскі, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з дзейнасцю міністра царскага ўрада Сталыпіна.
сталы́піншчына, ‑ы,
Перыяд дваранска-прыгонніцкай рэакцыі ў Расіі пасля рэвалюцыі 1905 г., які ахарактарызаваўся ўмацаваннем кулацтва і падаўленнем рэвалюцыйных сіл.
сталь, ‑і,
Цвёрды коўкі метал серабрыста-шэрага колеру, які з’яўляецца сплавам жалеза з вугляродам.
•••
[Ням. Stahl.]
стальва́га, ‑і,
Трайны барак (ворчык) для параконнай запрэжкі.