Verbum

мезані́н, ‑а, м.

Няпоўны паверх, пабудаваны над сярэдзінай дома. Дом з мезанінам. □ Над ганкам — надбудова-мезанін, там пакойчык для каго з прыезджых ці для дачкі, як падрасце. Хадкевіч.

[Іт. mezzanino.]

мезані́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мезаніна. Мезанінны пакой.

мезаска́ф, ‑а, м.

Камера, прызначаная для вывучэння сярэдніх глыбінь акіяна і забяспечаная апаратурай для назірання за вадой.

мездрава́ты, ‑ая, ‑ае.

Падобны на мяздру. Веснавое сонца даплаўляла рэшткі чорнага мездраватага снегу, які яшчэ сям-там ляжаў пад сценамі, пад платамі. Сабаленка.

ме́зенец, ‑нца, м.

Пяты, самы малы палец на руцэ і на назе.

ме́зенцавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мезенца. Мезенцавы сустаў.

ме́зенчык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да мезенец. Верка насіла .. [цэглу] па адной штуцы і трымала цагліну ў руках так, быццам пірожнае — адставіўшы мезенчык. Карпюк.

ме́зены,

У выразе: мезены палец гл. палец.

мезо́н, ‑а, м.

Агульная назва элементарных часцінак, маса якіх большая за масу электрона і меншая за масу пратона.

[Ад грэч. mesos — сярэдні.]

мезо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мезона, прызначаны для атрымання мезонаў.