Verbum

ко́мплекс, ‑у, м.

Сукупнасць прадметаў, з’яў, дзеянняў, уласцівасцей, якія складаюць адно цэлае. Комплекс збудаванняў. Мемарыяльны комплекс. Комплекс гімнастычных практыкаванняў. Комплекс прыродных умоў.

[Ад лац. complexus — сувязь, ахоп.]

ко́мплекснасць, ‑і, ж.

Уласцівасць комплекснага.

ко́мплексны, ‑ая, ‑ае.

Які ахоплівае цэлую групу прадметаў, з’яў, працэсаў, з’яўляецца комплексам чаго‑н. Комплексная механізацыя. Комплексная вытворчасць.

•••

Комплексная брыгада гл. брыгада.

кон, ‑у, м.

1. Месца, дзе ставяцца фігуры, якія трэба выбіваць (пры гульні ў гарадкі, пікара і пад.). Абчарціць кон. Паставіць фігуры на кон. // Фігуры, расстаўленыя на гэтым месцы ў адпаведнасці з правіламі гульні. Выбіць кон з круга. // Месца, куды кладуць стаўку ў азартных гульнях. На коне ляжала капеек пяць медзі. Гарэцкі.

2. Адна партыя якой‑н. гульні. Згуляць кон у гарадкі.

•••

Ставіць на кон гл. ставіць.

ко́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кону. Конавая лінія.

ко́навязь,

гл. канавязь.

конарме́ец, ‑мейца, м.

Баец коннай арміі.

конарме́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да конарміі.

кона́рмія, ‑і, ж.

Конная армія.

ко́наўка, ‑і, ДМ ‑наўцы; Р мн. ‑навак; ж.

Металічная пасудзіна з ручкай для піцця, звычайна самаробная. З гільзы пустой, у якой некалі смерць начавала, Зроблена добрая конаўка. Танк. — Бяры пі, — маці падала мне конаўку з малаком. Масарэнка.