Verbum

стэрэаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да стэрэаграфіі. Стэрэаграфічная праекцыя.

стэрэагра́фія, ‑і, ж.

Спец. Перспектыўнае адлюстраванне геаметрычных цел на плоскасці.

[Ад грэч. stereos — прасторавы і graphō — пішу.]

стэрэагу́к, ‑а, м.

Гучанне, узноўленае пры дапамозе стэрэафаніі.

стэрэакіно́, нескл., н.

Стэрэаскапічнае кіно.

стэрэаметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стэрэаметрыі. Стэрэаметрычная задача.

стэрэаме́трыя, ‑і, ж.

Раздзел геаметрыі, у якім вывучаюцца ўласцівасці геаметрычных фігур, што не ляжаць у адной плоскасці; прасторавая геаметрыя.

[Ад грэч. stereos — прасторавы і metreō — вымяраю.]

стэрэара́ма, ‑ы, ж.

Панарама са стэрэаскопам, дзякуючы якому ствараецца поўнае ўражанне аб’ёмнасці аб’екта з адчуваннем перспектывы.

[Ад грэч. stereos — прасторавы і horama — від.]

стэрэаскапі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць стэрэаскапічнага (у 1 знач.).

стэрэаскапі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Аб’ёмны, прасторавы, рэльефны. Стэрэаскапічны малюнак.

2. Які дае аб’ёмныя, прасторавыя адлюстраванні прадметаў. Стэрэаскапічнае кіно.

стэрэаско́п, ‑а, м.

Аптычны прыбор, у якім два плоскія адлюстраванні прадмета зліваюцца ў адзін аб’ёмны малюнак.

[Ад грэч. stereos — аб’ёмны і skopeō — гляджу.]